__________________Beschreibung der Kringelhöge 1901

____________To Erinnerung an de Kringelhög

____________________Anno 19O1

Liggt Winterdag de Trav vull Is, Denn is datt  Stekenfohrerwies,
Datt se sünd ok mal fin toweg, Indem se fiert ehr Kringelhög,
Woran mit Liew un Seel se holt, Wiel't Fest fiefhunnert Johr is olt,
Datt is en Fest, so'n gifft man een, Datt mütt man sülben sick ansehn
Klock teihn denn kamt de ersten Gäst ,Un Jeder de bringt mit von't Best:
  Swinsbraden, Hummer, Lass in Dosen, Ut Astrachan Caviar famosen,  
  Mörbraden, Isbehn, Röhrei, Schinken,Heringssalat deiht uns dor winken,  
  Fuhrmann de kümmt ok dann und wann Sogor mit'n ganzes Farken an,  
  He kümmt all fiefuntwintig Johr Un is noch ümmer düchtig dor.  
  Datt nehm hier woll noch lang keen Enn, Wenn ick datt all hier wull hüt nenn,  
  Watt all hier up den Fröhstückstisch. Von de beste Sort un Alles frisch.  
  Un dorto ward de Kehl denn smeert  Mit Köm un Beer wie sickt gehört  
  un Jeder stickt sick'n Kalkpiep an, De Pastoren-Knaster verdrägen kann.  
  Während ditt geschüht, schallt dörch den Saal Vigelin un ok Trumpetenschall  
  Un ümmer höger stiggt de Jubel, Datt is'n Leben un'n Trubel  
  Un Lärm un Juchen wie bekannt, As weern se in de vergüllte Hand.  
  Herrjeh, watt ward de Ogen klor, In de Gaststuw blast se denn Randohr  
  Un manches kräftig Wort ward spraken, Un ok manch Riemels bi verbraken.  
  Dor lat't se hoch de Olln leben, Un ok ehr Frugenslüd dorneben,  
  Ut'n Kross drinkt s' Grog enanner to  Un sünd dorbi ehr Leben froh  
  Na nu höllt datt hier nümer upp    Un Alles geiht nu baben rupp,  
  Denn kamt de Schaffers upp'n Saal,  De Frugens un Maniislüd sett sick dal  
  Orrer staht ok rund herum im Kranz  Um totosehn den Schafferdanz.  
  Söss Poor de danzt toerst alleen, Herrjeh, watt smiet se mit de Been,  
  Denn nahsten danzt de Annern mit  In Hemdsmaugn, as datt dor so Sitt.  
  Denn kamt ok de Jungdeerns an'n Danz,   In't Hoor een hübschen Blomenkranz  
  Un Rükels in ehr Taschendok,  Hör mal, watt snackt se fien un klok.  
  Klock elbn denn kamt se in ehr Fett, Denn danzt se dor „Polsch mit de Wett",  
  Candrillsch, Franzäsch danzt se hendahl,  Den Bohnenpott un Schasskanal,  
  Ward se nu döstig,  ward se warm, Denn drinkt se ümmer dörch'n Arm.  
  So duer´ t Vergnögen bet Klock söss, Un wer denn noch hett groten Döss   
  De geiht, wo man'n Licht deiht blinken, Herinn, um Kaffee dor to drinken.  
  So deh de velen hunnert Johren   Dit Fest sin Egenort, bewohren  
  Un wie wünscht, datt uns' Herr mücht geben  De Kringelhög noch'n langet Leben.  

von Hans Klöcking, ca 1940

 
 
 
Seite schließen : Klicken Sie auf die Graphik rechts